Tuesday, June 28, 2011

प्लास्टिकको फुल ! (कबिता )

म फुल हो
फुल म होइन
हामी उस्तै उस्तै हौँ
उही होइनौ

फुलमा प्राण हुन्छ
उ सोभा हो
म निर्जिब छु
म भ्रम हो
उ प्रक्रितीको श्रीजना हो,
म होइन

उ प्रतिक हो
बिजयको, बलिदानको , प्रेमको, श्रिङ्गारको, इस्वरको, पर्वको
उस्ले भाव प्रसारण गर्छ
मन्दिरको सोभा,पूजाको सर्दाम हो

म पोलिस्टर,नाइलन,सिल्क,प्लास्टिक,कागज आदी हुँ
मेरो निर्माण हुन्छ
श्वास, शुवास झिकिएको, बिकास मारिएको
प्रेमीले प्रेमिकालाई दिन नचाहने,
भँवरा, मौरी टाढा भाग्ने
म हुँदाहुँदैपनी नभये जस्तो फुल
फुल म होइन
हामी उस्तै उस्तै हौँ
उही होइनौ….

उ गोडिन्छ, रोपिन्छ
मल-जलको स्वाद चाख्दै
चिचिलिन्छ, हुर्किन्छ, हर्हराँउछ
कोमल, नाजुक, फुल

म टर्रो छु, दरा पाखुरा, फुस्रा पात,
सधैं भोको अनी सधैं टन्न
होटेलको भासमा ठिङग उभिन्छु
लागिरन्छ-झुक्किएरै भा'नी कसैले खेलाइदेओस
आङभरीको धुलो टक्टक्याइदेओस
सुम्सुम्याइदेओस, चलाइदेओस,
म र मेरा पातलाई कुत्कुत्याइदओस
बाचा गर्छु - म ओइलाउदिन, म मुर्छाउदिन
बतासै आए नि नाङ्गीन्न,खीइन्न
सदाबहार छु, के हिँउद, के बर्खा
जस्तै मौसमले छुन्न
म प्लास्टिकको फुल हुँ
फुल म होइन
हामी उस्तै उस्तै हौँ
उही होइनौ….

एस. एन.