पछील्ला केही समाचारहरु:
“एसएलसीमा आधाभन्दा
बढी फेल”, “एसएलसी परिणाम : दुई खर्ब लगानी, बालुवामा पानी”, “एसएलसीमा फेल भएपछि आत्महत्या”,
“एसएलसी ओरालै ओरालो”............
शिक्षामा राजनीति भित्रिए पछी
यस्तै हुन्छ ।
राजनीतिमा शिक्षाको आवश्यकता छ,
उल्टो होइन ।
९ अर्बको सरकारी
खर्च र चार
वर्षको समय व्यर्थमा
खर्च गरेर २०६९
जेठ १५ को
मध्यरातपछि संविधानसभा १०० % फेल
भयो । आज
५२.८४ प्रतिशत
विद्यार्थी ‘फेल’ भए
पढ्दा दु:खलाग्छ
। यो 'फेल'
भन्ने शब्द शिक्षामा
किन प्रयोग गरिन्छ?
फेल त ६०१
सभासद भा'का
हुन । फेल
त ति आडम्बरी
नेताहरु भा'का
हुन । जनताको
सपनाको खेती गर्ने,
बन्द, जुलुस, तोडफोड
गर्ने ति सारा
पाखण्डीहरु फेल भएका
हुन । विद्यार्थी
कहिलै फेल हुँदैन
। मनै कटक्क
हुन्छ यो 'फेल'
शब्द सुन्दा ।
'you failed' भनेर घाऊमा नुनचुक किन
छर्किने ? "एसएलसीमा फेल भएपछि
आत्महत्या" जस्ता अत्यन्त मार्मिक
खबर सुन्न नपरोस
। मेरो शुभकामना सम्पूर्ण १० कक्षासम्म
पुगेर एसएलसी दिनुभएकाहरुलाई । कक्षा १०
सम्म पुग्ने तपाईं
विद्यार्थीहरु आजका धेरै
नेताहरु भन्दा सिक्षित हुनुभयो
। अर्को बर्ष अझ मेहेनत गर्नु होला ।
हिसाब पनि कस्तो
- सरकारले दस वर्षे
विद्यालय शिक्षाका लागि ४
खर्बभन्दा बढी खर्च
गर्दै आएको छ
रे अनी आधा
भन्दा बढी फेल
भएकोले २ खर्ब
खेर गयो रे
! मेरो प्रश्न - आज २
खर्ब रुपैयाँको प्रतिफल
नदिने शिक्षा किन
चाहियो? भन्नेहरुलाई - ९ अर्ब
सरकारी खर्चको प्रतिफल नदिने
फेरी संबिधानसभाको निर्वाचन
किन चाहियो ? सरकारले पास
संख्या बढाउन पहिले किन
विद्यार्थी फेल हुन्छन्?
भन्ने थाहा पाउनुपर्छ
। घोकन्ते र
रटन्ते शिक्षा शीघ्रवाष्पशील हुन्छ /
विद्यार्थी
भनेको त मेरो
बिचारमा काँचो माटो जस्तै
हुन । शिक्षक
र शिक्षा प्रणाली
कुमाले हुन ।
कुमालेले काँचो माटोलाई कुन
आकार दिन्छ त्यो
कुमालेको हातमा भर पर्छ
। सुरुवाती हस्तक्षेपको
आवश्यकता छ ।
स्कुल भर्ना हुने
उमेर बाट नै
। सुरुवाती हस्तक्षेप
परिवारबाट अनी शिक्षकबाट
सुरुहुन्छ । कापीकलम,
पुस्तक किनीदिदैमा परिवारको कर्तब्य
पुरा हुँदैन अनी
किताब खोलेर भटट
पढाउदै गृहकार्य दिदैमा शिक्षकको
कर्तब्य पुरा हुँदैन
। शिक्षक र
विद्यार्थीको सम्बन्ध कक्ष्याकोठा भन्दा
बाहिर पनि झल्किनु
पर्छ । यो
सम्बन्धको पाइला शिक्षकले नै
अघी बढाउनु पर्छ
। बिशेषगरी त्यस्ता
बिद्यार्थी तर्फ पाइला
बढाउनु पर्छ जो
परिक्षामा अनी कक्षामा
संघर्शको सामना गर्दैछन ।
विद्यार्थीको अध्ययनसिलता, कार्यसैली अनी शिक्षा
ग्रहणको क्षमताको सल्यकृया हुनु
जरुरी छ । अनी सरकारले
खर्च प्रयोगात्मक शिक्षामा
खर्च गर्नु अत्यावसक
छ ।
म पनि उ
बेला कक्षा ४
बाट ५ मा
उक्लिन सकिन, ठाडो भाषामा
भन्नु पर्दा 'फेल'
भएँको थिएँ ज्योति
माध्यमिक इटहरीमा । ३ हो कि
४ बिषय लागेर
। म बिग्रे
भनेर मेरा उ
बेलाका शिक्षक / शिक्षिकाको मेरो
घरमा 'तपाइँको छोरो
खत्तम भयो' भनेर
सुनाएछन । मेरी
दिदी र म कक्षा ४ मा
थियौँ, एउटै क्लासमा
। त्यस्पछी मलाई कक्षा
२ मा झारियो
। दिदी ५
मा गइ म
२ मा
झरेँ । 'कतीमा
पढ्छौ?' भनेर सोध्नेहरु
देखी झनक्क रिस
उठ्थ्यो । मलाई
जिस्काउनैको लागि कोही
कोही त दिनदिनै
सोध्थे, आज बुझ्दैछु
। हुन पनी
२ मा पढ्ने
केटाकेटी भन्दा उमेरमा अनी
उचाइमा ठुलै थिएँ
। स्कुलको ड्रेस
लाएको बेलामा त
म सबैबाट टाढा
नै हुन्थे । कतीपल्ट
त म चिनेको मान्छे अनी छिमेकीको घर छल्दै दौडेको पनि याद छ !
बहुसंख्यक युवालाई अयोग्य सिद्ध
गर्ने एसएलसी परीक्षाको
हाउगुजीलाई समाप्त गर्न ढिलो
गर्न नहुने देखिन्छ।
सरकार, विद्यालयका शिक्षक र सञ्चालकले
मात्र हैन परिवारले
समेत दोष तिनै
पीडित बालबालिकामाथि थोपर्छन्।
एसएलसी सकिएपछी अनी परिक्षाफल
प्रकाशित हुनु अघी
बिचको समय निकै
महत्वपूर्ण हुन्छ । यो
बेलामा पारीवार अनी स्कुलका
शिक्षक शिक्षिकाहरुको भूमिका र सकृयाता
झन बड्नु आवश्यक
छ । बिशेषगरी
कक्षामा अनी पढाईमा
संघर्सरत विद्यार्थीहरु प्रती ता कि
"एसएलसीमा फेल भएपछि
आत्महत्या" जस्ता अत्यन्त मार्मिक
खबर सुन्न नपरोस
। आफु परिक्षामा
उतिर्ण नहुने प्राय: पक्का
हुने विद्यार्थीहरुको मानसिक्ता
बुज्ने अनी उनीहरुलाई
अर्को पटकको लागि
प्रेरणा र हौसला
दिन जरुरी छ
।
-
S.N.
Sources: